Przejdź do zawartości

Droga powiatowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Droga powiatowa nr 2125L we wsi Walentynów (województwo lubelskie).
Droga powiatowa nr 1579K w miejscowości Przyszowa (województwo małopolskie)
Droga powiatowa nr 1544K przed rondem w Brzeznej (województwo małopolskie)
Droga powiatowa nr 2516P w Wielkim (część Poznania, województwo wielkopolskie)

Droga powiatowa (w skrócie DP) – jedna z czterech kategorii dróg publicznych w Polsce, stanowiąca własność właściwego samorządu powiatowego.

Do dróg powiatowych zalicza się drogi stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą. Zaliczenie do kategorii dróg powiatowych oraz ustalenie ich przebiegu następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarzach których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów[1].

Drogom powiatowym w Polsce nadaje się jedną z trzech możliwych klas: GP, G lub Z.

Każda droga powiatowa w Polsce posiada indywidualny numer ewidencyjny, składający się z czterech cyfr i jednej litery, stanowiącej wyróżnik województwa, na terenie którego przebiega dana droga. Owe wyróżniki województw to:

Numery ewidencyjne dróg powiatowych nie są nanoszone na drogowskazy oraz mapy i atlasy drogowe.

Według stanu na 31 grudnia 2020 sieć dróg powiatowych w Polsce wynosiła 124 421,8 km, z czego 115 131,5 km stanowiły drogi o nawierzchni twardej, a 9290,3 km – drogi gruntowe[2].

Dopuszczalny nacisk na oś

[edytuj | edytuj kod]

Do 13 marca 2021, na podstawie ustawy o drogach publicznych, na drogach powiatowych dozwolony był ruch pojazdów o nacisku na pojedynczą oś napędową do 8 ton[3].

Od 13 marca 2021, na mocy ustawy z 18 grudnia 2020 r., na wszystkich drogach tej kategorii mogą poruszać się pojazdy o nacisku pojedynczej osi do 11,5 tony, z wyłączeniem fragmentów objętych zakazem wjazdu dla samochodów o nacisku na pojedynczą oś przekraczającym 10 lub 8 ton[4], oznaczonym znakiem zakazu B-19.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. art. 6a Ustawy z dnia 20 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)
  2. Transport - wyniki działalności w 2020 roku. Główny Urząd Statystyczny, 2021-09-28. [dostęp 2021-09-29].
  3. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej
    do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:
    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią
    sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

    Ustawa o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

  4. Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)